27th Jan 2015
அற்றார்க்கொன்று ஆற்றாதான் செல்வம் மிகநலம்
பெற்றாள் தமியள்மூத் தற்று.
(குறள் 1007: நன்றியில்செல்வம் அதிகாரம்)
அற்றார்க்கு – செல்வமில்லா வறியோர்க்கு
ஒன்று ஆற்றாதான் – தம்மிடம் உள்ள செல்வத்தால் உதவி புரியாதவனுடைய
செல்வம் – செல்வமானது
மிகநலம் பெற்றாள் – மிகுந்த அழகும், வனப்பும், இளமையும் உடையவள்
தமியள் – தனியாக இருந்து (இல்லறத்தில் ஈடுபடாமல் இருந்து)
மூத்தற்று – முதுமை அடைந்தார்போலாம் (பயனிலா இளமையாய் கழிந்ததுபோலாம்)
பெண்ணின் இளமையும், அழகும் இல்லறமாகிய நல்லறத்தில் ஈடுபடாமல் பருவம் கழிந்து முதுமையடைந்து, வீணாவதுபோலாம். இல்லாதோர்க்கு, ஈந்து உதவாதவனுடைய செல்வம்போலாம். செல்வத்துக்கு முதுமையில்லைதான்; பயனில்லாது வீணாகக் கழிவதென்பது ஈந்து அதனால் மறுமைக்குத் தேவையான புண்ணியத்தைத் தேடிக்கொள்ளாதிருப்பது என்றே கொள்ளவேண்டும்.
Transliteration:
aRRArkkonRu ARRAdAn selvam miganalam
peRRAL tamiyaLmUth thaRRu
aRRArkku – for those who have not
onRu ARRAdAn – not helping with the wealth he has
selvam – that wealth is like
miganalam peRRAL – the beauty and the youth of a young woman
tamiyaL – living alone (without being married and leading a nice family life)
mUththaRRu – becoming old.
Like how a young maidens’ beauty, and youth are wasted to grow old without the blisss of leading family life, is the wealth of a someone who does not share or help the needy; As we have seen in many verses earlier without being charitable, the merit of being born in noble and virtuous families will not be there; having the wealth without knowing the joy of giving to others is indeed a wasted life.
“The rich with all his wealth being not charitable where needed
is wasted like young maidens’ youth, beauty not being married”
இன்றெனது குறள்:
இல்லார்க்கு ஈயாதான் செல்வம் தனித்திருந்து
நல்லிளமை பெண்தொலைத்தாற் போல்
illArku iyAdAn selvam thaniththirundu
nalliLamai peNtholaiththAR pOl
அவனிவன் பக்கங்கள்... 