3rd Nov, 2015
உய்த்தல் அறிந்து புனல்பாய் பவரேபோல்
பொய்த்தல் அறிந்தென் புலந்து.
(குறள் 1287: புணர்ச்சிவிதும்பல் அதிகாரம்)
உய்த்தல் அறிந்து – அது தன்னை மாய்த்துவிடும் என்று அறிந்தும்
புனல் பாய்பவரேபோல் – ஆற்று வெள்ளத்தில் பாய்பவரைப்போல
பொய்த்தல் அறிந்(து) – அவனைக் கண்டபோது தோற்றுப் போகுமென்றறிந்தும்
என் புலந்து?– நான் ஏன் ஊடல் கொள்ளவேண்டும்?
பிறிவாற்றாது, தன்னுடைய தலைவன்பால் தாம் கொண்ட கோபமானது, அவனைக அண்மையில் கண்டதும் தோற்றுப்போகும் என்றும் அறிந்தும் ஏன் பொய்யாக ஊடல் கொள்ளவேண்டும் என்று தன்னையே வினவிக்கொள்கிறாள் தலைவி. இது எப்படியென்றால், வெள்ளமாகப் பொங்கியோடும் ஆற்றினிலே பாய்ந்தால் மாய்வது உறுதி என்று அறிந்தும் சிலர் பாய்கிறார்களே, அது போன்றதாகும் என்று சொல்லிக்கொள்கிறாள்.
சென்ற குறளின் கருத்தாக்கமே இக்குறளும், உவமையோடு!
Transliteration:
Uittal aRindu punalpAi bavarEpOl
Poittal aRinden pulandu
Uittal aRindu – though aware that it would kill
Punal pAibavarEpOl – one who dares to jump in to the flooding river
Poittal aRind(u) – knowing it would fail, the moment she sees her beloved
en pulandu? – why pretend to be in love-quarrel?
The maiden knowing her inability to keep her anger and prentense of love quarrel, asks her self thus: Knowing very well, jumping into flooding river would kill certainly some do jump foolishly. Likewise, knowing my pretence anger would not last seeing him, why in vain should I feign anger? This verse is similar in content to the previous verse, but with an analogy.
Why pretend to be in love quarrel knowing it would fail!
Like jumping into flooding river would kill without a trail”
இன்றெனது குறள்:
ஆற்றுவெள்ளம் மாய்ப்பது தேறினும் பாய்வார்போல்
தோற்றல் அறிந்தூடல் ஏன்?
ARRuvELLam mAippadu tERinum pAivArpOl
thORRal aRindUDal En?
அவனிவன் பக்கங்கள்... 