131: (Sulking – புலவி)
[This chapter is about sulking, bouderie or love quarrel between maiden and her beloved; it discusses the nature, how much it can be between lovers and advises the lovers about the extent to which it can be carried etc.]
17th Nov, 2015
புல்லா திராஅப் புலத்தை அவர்உறும்
அல்லல்நோய் காண்கம் சிறிது.
(குறள் 1301: புலவி அதிகாரம்)
புல்லாது – தழுவிக் கூடாது
இரா அப் புலத்தை – ஊடுதலை விட்டு விடாதே
அவர் உறும் – அவர் இவ்வூடலால் கொண்ட
அல்லல் நோய் – அவத்தையாகிய துன்பத்தைக்
காண்கம் சிறிது – காண்போம் சிறிது.
தோழி காதற்தலைவியிடம் இவ்வாறு கூறுகிறாளாம் – “நீ உன்னுடைய ஊடலைக் கைவிட்டு அவனோடு சென்று கூடிவிடாதே. உன்னுடைய ஊடலால் அவன் உறும் துன்ப நோயைச் சற்று காண்போம் நாம். இதில் உள்ள உட்குறிப்பு, ஊடலால் அவன் உறும் துன்பமும், பின் கூடலுக்கு இனிமையென்பதால் தோழி இவ்வாறு கூறுகிறாள்.
Transliteration:
pullA dirAap pulattai avaruRum
allalnOi kANgam siRidu
pullAd(u) – Not in embrace
irA ap pulattai – Don’t give up your love quarrel
avaruRum – that he has
allal nOi – the pain of this love-quarrel
kANgam siRidu – let us watch a little
Maidens’ friend speaks to her thus: “Don’t give up your love-quarrel with your beloved and rush to be in his embrace; let’s watch a little the pain of this in him for a while” There is an inherent hint in this to the maiden that the reunion would be sweeter after that quarrel.
“Giving your love-quarrel, don’t rush for an embrace
Let’s watch his distress of pain for a while to tease”
இன்றெனது குறள்:
கூடாதே ஊடலை விட்டவர் துன்பநோய்கண்
கூடாகத் தான்பார்ப்போம் சற்று
kUDAdE UDalai viTTavar tunbanOikaN
kUDAgat tAnpArppOm chaRRu
அவனிவன் பக்கங்கள்... 