குறளின் குரல் – 842

9^th Aug 2014

பொய்படும் ஒன்றோ புனைபூணும் கையறியாப்
பேதை வினைமேற் கொளின்.
                        (குறள் 836: பேதைமை அதிகாரம்)

பொய்படும் – எடுத்தவினை பொய்த்துப்போகும்
ஒன்றோ – அதுமட்டுமல்லாது
புனைபூணும் – கைவிலங்கை, தளையைப் பூட்டிக்கொள்ளும் படியாகச் செய்துவிடும்
கையறியாப் – செய்யும் வகையாறியாது
பேதை – அறிவீனன்
வினை – ஒரு செயலை, வினையை
மேற்கொளின் – மேற்கொள்ளுவான் எனின்.

ஒரு அறிவீனன் ஏதேனும் செயலை மேற்கொள்ளுவானாகில், அது பொய்த்துப்போகும்; அதுமட்டுமல்லாது அது கைக்குத் தளையை, அதாவது விலங்கைப் பூட்டிக்கொள்ளும் நிலையை உண்டு பண்ணிவிடும். இதையே பழமொழிப்பாடலொன்று“நுணலும் தன் வாயால் கெடும்” என்கிற பழமொழியை விளக்குவதற்காகக் கூறுகிறது!

“பொல்லாத சொல்லி மறைந்தொழுகும் பேதைதன்
 சொல்லாலே தன்னைத் துயர்படுக்கும் – நல்லாய்
 மணலுள் முழுகி மறைந்து கிடக்கும்
 நுணலும்தன் வாயால் கெடும்.”

Transliteration:

Poippadum onRo punaipUNum kaiyaRiyAp
pEdhai vinaimER koLin

Poippadum – what is undertaken will go futile
onRo – not only that, but
punaipUNum – will be bound in chains
kaiyaRiyAp – when not knowing how to do it
pEdhai – the fool
vinai – task
mERkoLin – undertakes

If a fool undertakes any task it will go futile and be false; not only that, but the fool would put himself in a place to be chained by his own deeds – metaphorically, prisoner of his own deeds or would do something to bring the wrath of rule, to be censured, and arrested. A poem from Pazhamozhi nAnUru, uses an old adage that a frog would show it self to prying snakes or other enemies but making the noise using its mouth, to exemplify this thought.

“Futile will be the deeds undertaken by a fool, not knowing how;
 and also, he be bound by chain of his own mistakes somehow”

இன்றெனது குறள்:

மூடன் முனையும் செயல்பொய்ப் பதோடுபலர்
சாட தளையும் படும்

mUdan munaiyum seyalpoip padhODupalar
chADa thaLaiyum paDum