Valluvar and Thirukkural keep me busy and purposeful every day. As the new year begins, I continue with my sincere prayers to the omniscient. Thanks for those of you have been reading and giving your feedback or appreciation.
——-
——-
1stJanuary, 2013
உண்ணாமை உள்ளது உயிர்நிலை ஊனுண்ண
அண்ணாத்தல் செய்யாது அளறு.
(குறள் 255: புலால்மறுத்தல் அதிகாரம்)
Transliteration:
uNNAmai uLLadhu uyirnilai uNuNNa
aNNaththal seyyadhu aLaru
uNNAmai – In the conviction of not eating meat
uLLadhu – is there
uyirnilai – the sources of ones life
uNuNNa – (Ignoring that) if somebody eats meat
aNNaththal – open its ghastly mouth
seyyadhu – will not
aLaru – the slough, mire (implying the hell)
உண்ணாமை –ஊன் உண்ணமை என்னும் உறுதியில்
உள்ளது – இருக்கிறது
உயிர்நிலை – ஒவ்வொரு மனிதனின் உயிர்நிலையும், உயிர்மையின் ஊற்றுக்கண்ணும்
ஊனுண்ண – அவ்வுறுதி அற்று ஊன் உண்ணலை நிலையா உடம்பை வளர்க்க செய்வோர்க்கு
அண்ணாத்தல் – வாய் திறந்து
செய்யாது – வெளியே விடாது
அளறு – சேறு, புதைகுழி (நரகுக்கு ஆகி வந்தது)
ஓர் உயிர் நிலையின் ஊற்றுக்கண்ணாக, அதாவது பெறுதற்கரிய மனிதப் பிறவியின் காரணமாக அமைவதே ஊண் உண்ணா உறுதியாம் நிலைப்பாடு. அவ்வுறுதியினின்றும் தவறியவர்களுக்கு, மீண்டு வரமுடியாத சேறாம் நரகப்படுகுழியே கிடைக்கும் என்பதை உறுதிப்பட கூறுகிறார் வள்ளுவர்.
இக்குறள் ஊன் உண்ணலைப் பாவங்களில் மிகவும் கொடியபாவமாக சொல்லி, அதற்கு மீளா நரகே கிடைக்கும் என்கிறார். மீளா நரகு என்று சொல்லாது, சேறான புதைகுழி என்ற உவமையை நயமாகச் சொல்லியிருக்கும் வள்ளுவரில் கவிஞரும், ஊனுண்ணலை தீவிரமாக கண்டிக்கும் ஒரு அறக்கோட்பாட்டுவாதியும் தெரிகிறார்.
சீவக சிந்தாமணி ஊண் உண்பார் நரகத்துழலுதலை,”ஊன்சுவைத் துடம்பு வீக்கி நரகத்தில் உறைதல்” என்கும். முனைப்பாடியார் எழுதி அறநெறிச்சாரப் பாடல் நரகுய்க்கும் என்று சொல்லாவிட்டாலும், ஊனை ஒழித்தால் ஊறு இல்லை என்கிறது.
“கொன்றூன் நுகருங் கொடுமையை யுன்நினைந்து
அன்றே ஒழிய விடுவானேல்-என்றும்
இடுக்கணெனவுண்டோ இல்வாழ்க்கைக்குள்ளே
படுத்தானாந் தன்னைத் தவம்.”
As a source to blossoming and sustaining of a life and also being a reason for the very birth as a human, is the resolve, to not eat meat. When someone slips off from that resolve, they will goto the hellish mire, vaLLuvar says definitively.
This verse depicts the meat eating as the worst form of sin and its reward as a muddy, swampy hell from where one cannot surface up again. By using this simile of muddy mire with out directly saying unreturning hell, we see an evolved poet and a moral authority in vaLLuvar.
As we have seen, almost all Jainist literary works vehemently denounce meat eating. Jeevaga Chinthamani says it more directly as “by eating meat, one will go to hell”. We can see such references in many other Sangam literary works of Jainist/Buddhisty origin.
“Basis of Lifeforce is to refrain from eating meat to sustain
As it will keep in unreturnable hellish mire, when no refrain”
இன்றெனது குறள்(கள்):
உயிர்நிலைக் காதாரம் ஊனுணாமை உண்ணும்
உயிருழலும் ஊழ்நரகாம் சேறு
uyirnilaik kAdhAram UnuNAmai uNNum
uyiruzhalum UzhnaragAm sERu
சற்றே மாற்றி முதல் வரி முற்றுமோனைக்காக மாற்றியும் எழுதப்பட்டது. ஆதாரம் என்னும் வடமொழிச் சொல்லும் விலக்கப்பட்டது இதனால்.
உயிர்நிலைக்கு ஊற்றுக்கண் ஊனுணாமை உண்ணும்
உயிருழலும் ஊழ்நரகாம் சேறு
uyirnilaikku URRukkaN UnuNAmai uNNum
uyiruzhalum UzhnaragAm sERu
அவனிவன் பக்கங்கள்... 